Gisteren wou ik lekker op de fiets naar de stad. We waren lekker op tijd. Alles voorbereid en ingepakt voor de rit van zo’n 25 minuten. Ik had bedacht om even cadeautjes te halen voor vriendje Fabian die 1 jaar wordt.
Ryan zat op de fiets, snotneus even afgeveegd en zonnehoedje op. Ons ritje gaat eerst langs een lange laan met villa’s en sloten met eendjes en reigers. Als we bij Kralingse Zoom aankomen begint de drukte. Over de Oudedijk fietsen is fijn want daar is altijd een hoop levendigheid om te zien. Via Oostplein zijn we dan zo in de stad.
We zijn in 2 winkels zeer geslaagd. Ryan wou alleen onder geen beding lopen. En ja met de fiets heb ik geen buggy bij de hand. Helaas! De dag ervoor de mijn bovenlichaam getraind dus de spieren waren aan het zeuren van het gesjouw. Ik beloof Ryan dat hij even mag spelen bij Keet terwijl mama al uitkijkt naar een bakje koffie en een smoothie! Hup Ryan weer in de fiets. Op zoek naar de sleutels, sleutels…. SLEUTELS! Oh nee de sleutels van mijn hangslot zitten aan de huissleutelbos. Shit, een benauwd gevoel bekruipt me. Naast het stoplicht op de Coolsingel staan allemaal auto’s te wachten en ik sla de handen voor mijn ogen. Ik heb mijn sleutels niet in mijn tas gedaan. Wel mijn fiets uit de schuur gehaald dus dat betekent dat de sleutels nog op de deur van de schuur zitten.
Banaan eten in de metro
Ryan weer uit het zitje gehaald. Weer sjouwen. Hup, snel onder de grond. De metro brengt ons bijna thuis. Nog een kleine 10 minuten lopen, sjouwen dus… Ryan maar op mijn nek gezet. Halverwege toch weer in mijn armen. Snel binnendoor. Bijna thuis, gelukkig ik zie geen mensen spullen uit mijn huis halen. Alle doembeelden kwamen alweer voorbij. Ja we zijn er, ik kijk snel de hoek om en daar zitten ze. Mijn sleutels! Opluchting alom.
Opluchting
In de middag auto bij de metro gezet zodat ik niet hoefde te tillen. Snel terug naar de fiets gegaan. In de avond terug naar de metro gelopen en zo stonden de fiets en de auto aan het einde van de dag weer op plek.
Terug in de metro om de fiets te halen
Yesterday I wanted to cycle to the city centre. We were on time. Everything packed and prepared for a 25 minute ride. I thought I would buy some presents for Ryan’s little friend Fabian who’s turning one.
Ryan sat in his little seat, I’d wiped his nose and put on his little hat. Our ride takes us through a street with villas and little streams with ducks and herons. When we ride along the streets are getting busier and we are almost in the city centre.
We bought presents in 2 different stores. Ryan wouldn’t walk. Of course I didn’t have a stroller. I had trained my upper body the day before so my muscles felt very sore while carrying my little boo. I promised Ryan he could play at Keet while mommy was craving coffee and a smoothie. Ryan sat in his little seat again. I went searching for my keys, my keys…. KEYS! The keys of my hanging lock are at home with the keys of my house. shit, I felt anxious. Cars are waiting next to the traffic lights and I put my in front of my eyes. I haven’t put my keys in my bag. I did get the bike so it must mean that the keys are in the lock of my shed.
I took Ryan out of his seat. Again I had to carry him. We went with the Underground. Again I had to walk and carry Ryan. I put him on my neck. Half way I carried him in my arms again. Luckily I didn’t see people taking stuff out of my house. When we get there I see my keys and I’m so relieved!
In the afternoon I had put my car near the Underground so I didn’t have to carry Ryan anymore. I quickly went back to my bike. In the evening I walked back to my car. So in the end both my bike and my car were back where they belonged.
Urban Days 